قبلاً هم در تحقیقات زیاد و به خصوص تحقیقی که در دانشگاه و مرکز پزشکی ایوانستون نورث وسترن انجام شد مشخص گردیده که در مورد زبون آموزی و یادگیری زبانای جدید بین دو جنسیت فرق هست اما در مورد انتقال دادن یه زبون نهادینه شده قضیه چیجوریه؟ یه جنسیت نقش مهمتر و بزرگ تری در یادگیری زبون «مادری» به فرزندان داره؟ خیلی از عبارت «زبون مادری» -که اولین زبانیه که در دوران کودکی یاد می گیریم- اینجور برداشت می کنن که زبون آموزی در کودکان بیشتر مربوط به مادران می شه اما باید بدونین که واقعیت به طور کاملً فرق داره.
گروهی از محققان به سرپرستی منگان ژانگ در مرکز تحقیقاتی آدم شناسی معاصر در دانشگاه فودان در تحقیقات خود به این نتیجه رسیدن که والدین هر دو در یاد دادن زبون مادری به نوزادان موثر هستن اما هر کدوم در بخشای متفاوتی از زبون به نوزاد خود کمک می کنن. در سال ۱۹۹۷، محققان نظریه ای رو ارائه دادن که در اختلاف با معنی «زبون مادری» قرار داشت. براساس این نظریه، کودکان بیشتر لغات خود رو از راه پدرشون یاد می گیرن تا مادرشون. برخلاف نظریه «زبون مادری»، نظریه «زبون بابایی» عقیده داره که کودکان بیشتر بهتر می دونن زبون پدرشون رو انتخاب کنن.
این تحقیق به وسیله استلا پولونی و دیگه محققان در دانشگاه ژنو انجام گرفته و رابطه بین تفاوتای زبانی و خطوط ژنتیکی هر دوی والدین رو مورد توجه قرار می داد. استلا پولونی در آخر به این نتیجه رسید که تاثیر پدر از دید ژنتیکی بر زبون آموزی کودکان بیشتره. اما عبارت «زبون مادری» به طور کاملً رد شده هم نیس چون مادران هم سهم زیادی در زبون آموزی فرزندان خود دارن. کودکان طبیعتاً وقت خیلی بیشتری رو با مادر خود نسبت به پدرشون می گذرونن تا اینکه به سن جوونی می رسن اما نکته باحال اینه که حتی قبل از بدنیا اومدن هم یادگیری «زبون مادری» خود رو شروع کردن.
موقع تولد، نوزادان توانایی فرق قایل شدن بین «زبون مادری» خود و یه زبون بیگانه رو داشته و می تونن ۸۰۰ کلمه رو تشخیص بدن. با در نظر گرفتن این واقعیت، جای تعجب نداره که نوزدان در تشخیص صدای دو زبون جور واجور بسیار سریع عمل میکنن. مادر نه فقط زبون و سخن گفتن رو به فرزندان خود منتقل می کنه بلکه سنتا، رفتارها، مسئولیتا و هر چیزی که فرهنگ رو شکل میده به بچه خود منتثل می سازه.
واسه جواب به این معما که زبون بیشتر از راه پدر به فرزندان منتقل می شه و یا از راه مادر، تیم تحقیقاتی ژانگ یه مطالعه ژنتیکی-زبانشناختی رو در میان ۳۴ نوزاد هندواروپایی مدرن انجام داد و روی ارتباطات مشابه بین لغات و کروموزومای Y اونا و هم اینکه صداها و ژنای میتوکندری مادری شون متمرکز شد.
برخلاف تحقیقات قبلی، این تحقیق زبانا رو براساس سیستمای جداگونه کلمه ای و صوتی تعریف کرد.
براساس این تحقیقات، در حالی که ما تلفظ و صدای کلمات رو به مادر خود مثل می کنیم، در واقع خود لغات رو از پدرمون یاد می گیریم. این نتیجه با باورهایی که قبلاً در مورد زبون آموزی نوزدان و عبارت «زبون مادری» وجود داشت در اختلاف بود.
در آخر این تحقیقات نشون داد که بین ژنای پدرانه و ویژگیا و شباهت کلمه ای رابطه بسیار قوی هست و در طرف مقابل اینجور ارتباطی بین ژنای مادرانه و ویژگیای صوتی و صدایی زبون هست.
اینجوری میشه عبارات «زبون مادری» و «زبون بابایی» رو به بغل دستی نهاده و اونا رو یه اتحاد جدا نشدنی و مکمل نامید.
چیجوری روزانه ۲۰ دقیقه از وقت خود رو به یادگیری زبون دوم اختصاص بدیم؟
